İz Gazete serüvenim
Hiç aklımda yokken tanıştım Ümit Kartal ile…
Bir yola çıkmaya hazırlanıyor, son derece heyecanlı ama bir o kadar da inançlı idi.
Bir yaz günü, küçük bir apartman dairesinde açılış daveti verildiğinde sanki İzmir’e ilk defa gelmişim gibi bir endişe vardı.
Yapabilecek miyiz? Koca bir şehirde büyük bir sektörde tek başımıza ayakta durabilecek miyiz?
Bizi kabul edecekler mi?
Yola çıkarken verdiğimiz tarafsızlık, özgürlük gibi temel ilkelerin arkasında durabilecek miyiz?
Yoksa bu sektör bizi yutacak mı?
Ama bu endişeler yola çıkış heyecanının gerisinde kalıyordu.
Yanımızda duran insanların desteği o kadar büyük bir cesaret veriyordu ki işte o gün dedik “doğru bir adım atıyoruz, doğru insanlarla beraberiz”.
Zorlanmadık diyemeyeceğim.
Büyük şehirde, yeni bir yerel basın organının kendini kabul ettirmesi hiç de kolay olmadı. Ama sonu güzel oldu.
İnternet yayını ile başladığımız yayın hayatımız; dergi, günlük gazete ve TV yayını ile devam ediyor.
İlk aldığımız fotoğraf makinasının mülkiyetine sahip olmanın verdiği heyecan ile gazetenin ilk sayısının ya da canlı yayında sunulan ilk programdaki ellerin soğuk soğuk terlemesinin getirdiği heyecanın hiçbir farkı yoktu.
Çünkü kendi çabalarımızla, kendi emeğimizle başardıklarımızda yaşanan gurur ilk adımı attığındaki heyecanla eşdeğerdi.
Kabul edelim ki kısa zamanda çok büyük işler başardık.
Emekle büyüdük, güzel işlere imza attık, işlerimizle ve yanımıza yeni kattığımız dostlarımızla büyümeye de her geçen gün devam ediyoruz.
İz Gazete’nin İzmir’e katkısına gelince…
Bence en önemlisi genç bir gazete olarak kısa zamanda çok güzel işleri başarmak, bunu İzmir gibi bir demokrasi, huzur, barış ve özgürlük şehrinde yapmak… Bu duygu paha biçilemez.
Yayın hayatına girdiğinde küçümseyen herkesin bugün gıpta ile baktığı, takdir ettiği, gün geçtikçe yerini daha da sağlamlaştıran bir gazetenin başından beri içerisindeki mücadeleye tanık olmak da paha biçilemez.
Basının özgürlük konusunda yaşadığı sorunları bildiğimiz bir ortamda büyük bir cesaret gerektiren bu sektöre arkamızda hiçbir güç olmadan, sadece varlığı ile yanımızda duran ve bize ve gazeteye inanan insanlarla beraber başardık bunca işi.
Daha nicesini de nice 5’li yıllarda yapacağımıza inancım tam iken, herkesin de buna inanmasını istiyoruz.
İlk günkü heyecanımız, ilk günkü kararlılığımız hiçbir baskı ile değişmeyecek, biz yine bildiğimiz yolda doğru kişilerle doğru işleri başarmaya devam edeceğiz.
***
Yazıyı bitirirken iki kişiye özel teşekkür etmem lazım. İlki bu mücadele içerisine beni de dahil eden Ümit Kartal’a.
O olmazsa ne böyle bir tecrübeye ne de böyle bir serüvene girmeyi düşünürdüm.
İkinci teşekkürüm de Ümit ile yollarımı kesiştiren Ali Şaylığ’a. Edindiğim dostluklar bugün bu satırları yazarken gururlanmama vesile ise birlikte doğru yolda doğru işlerle ilerliyoruz demektir.
