İş bulma umuduyla binadan içeri giriyorlar. Her birinin engeli farklı ama hepsi engelli ve işsiz. Engellilere istihdam sağlamak amacıyla toplu iş görüşmelerinin yapıldığı Konak’taki İŞKUR Hizmet Merkezi’nde yüz yüze görüşme yapacaklardan biri de Neşe Aydemir. Uzun zamandır iş arıyor. 15 yıl önce geçirdiği trafik kazası sonucu omurilik felçlisi olan ve tekerlekli sandalye yardımı ile hareket eden Aydemir’e göre hayat zor değil; hayatı zorlaştıran karşısına çıkarılan engeller. Tıpkı iş görüşme yapılan odanın girişindeki merdivenler gibi.
İlkses Gazetesi'nden E.Çağla Geniş'e konuşan ve tekerlekli sandalyesiyle odaya giremediği için işverenle koridorda görüşebildiğini anlatan Neşe, “15 yıldır felçliyim. Bu durumla alakalı psikolojik bir sorun yaşamadım. Ama sürekli engellerle karşılaşıyorum. Engelli istihdamı önündeki engelleri kaldırdıklarını söyleyip önümüze merdiven koyuyorlar” diyor.
DAHA ÖNCE DE YAŞADI
Benzer durumların daha önce de başına geldiğini anlatan Neşe Aydemir, “Ege Üniversitesi’nde engelli personel için iş ilanı açılmıştı. Yine İŞKUR üzerinden başvuruda bulunmuştum. İstedikleri evrakları Bornova’daki rektörlük binasına götürmeye gittim fakat bina engelliler için erişilebilir değildi. Çok basamaklı bir binaydı. Başvuruyu neden oradan alıyorsunuz? Görevliler dışarı gelerek evraklarımı almıştı. Yanınızda biri vardır diye düşünüyorduk biz dediler. Sanki ben yanımda bir refakatçi ile gezmek zorundaymışım gibi! Bir keresinde de doktorun odasının kapısı dar olduğu için tekerlekli sandalye ile içeriye girememiştim. Doktor beni hastane koridorunda muayene etmeye çalıştı. Ben odaya giremediğim için” dedi.
GÖRÜŞMEYİ KORİDORDA YAPTILAR
İŞKUR üzerinden başvurduğu iş ilanı için geçtiğimiz günlerde görüşmeye çağırdıklarını belirten Aydemir, burada yaşadığı olayı şöyle anlattı: “İŞKUR ilanları yayınlıyor. Başvuruyorsun sonra da toplu görüşme ile hangi firma ise görüşme sağlıyorlar. Aslında bina engelliler için erişilebilirdi. İş için çok fazla sayıda başvuru vardı. Muhtemelen o kadar fazla kişiyi ağırlayacak bir salonları yoktu ve görüşmeleri yemekhanede yaptılar. Yemekhaneye gittiğimde girişte üç tane basamak gördüm. Tekerlekli sandalye ile içeri girmem mümkün değildi. Biz buradan nasıl çıkacağız diye sormak için geri döndüm. İsminiz okunduğunda biz dışarı geliriz dediler. Ama içeri giremediğim için adım okunuyor mu okunmuyor mu ne söylüyorlar duymuyorum ki! Takibini nasıl yapacağım? Sonra insan kaynaklarından biri gelip benimle dışarıda görüşme yaptı.”
BİRÇOK ENGELLE KARŞILAŞIYORUZ
Hayatın zor olmadığını; hayatı zorlaştıranın karşısına çıkarılan engeller olduğunu vurgulayan Aydemir, “15 yıldır felçliyim. Ben bununla alakalı psikolojik bir sorun yaşamadım. Hayat işte! Ne getiriyorsa onunla yaşamayı öğreniyorsun. Tekerlekli sandalyede yaşamayı da öğreniyorsun. Ama biri gelip omzuma dokunuyor ve ‘Çok yazık! Üzülüyorum size’ dedi. Basamaklar var odaya giremiyorsun… Bunun gibi birçok engelle karşılaşıyorsun. Bunlar benim psikolojim ile alakalı değil. Problemler dışarıda. Dışarıdaki fiziksel sorunların çözülmesi gerekiyor. Binalar için fiziksel değişiklikler birileri zorunlu tuttuğu için yapılıyor. İnsanların bu erişime zihin olarak uyumu yok. Diğer türlü olsa üç basamaklı bir yere engellileri görüşmeye çağırmazlar” şeklinde konuştu.
