Daha önce, yani kendime ihanet ettiğimi fark etmeden önce şuna inanmış ya da tutunmuştum: İnsanlara olduğum değil, aslında beni görmek istedikleri insanı sunarsam beni daha çok severler ve yanımda olurlar.

Aslında zehirli düşünce bu işte: Beni sevsinler!
Bir kaç yıldır o kadar çuvalladım ve oyunu kaybettim ki sonunda kafama küreği yiye yiye öğrendim, anladım: Ben buyum. Sizin olmamı istediğiniz insanın canı cehenneme. Boktan yanlarımla, tıpkı senin gibi, ben buyum. Ben böyleyim.
Ermiş de değilim bilge de...
Kendi kendime hayatı sorgulayan, insanları, kendimi anlamaya çalışan, arada iyi hisseden, arada rezil kepaze olan, bazen şefkat yumağında kendini takdir edip bazen öfke fırtınasına yenilip kendinden utanan... İnsanım lan!
***
Ne zaman aslında özel bir insan olmadığımı anlayıp ve olmak zorunda hissetmemem de gerektiğini kabul ettiğimde sabahları şöyle uyanmaya başladım: Kız Öncel, ne güzel insan yarattın! Bok gibisin ama bir yandan da şahanesin!
İnan bu satırları okuyan sevgili okur sen de öylesin...
Bok gibisin ama şahane bir insansın.
Bize dayatılan, yaratılmaya çalışılan zorla kalıba itelendiğimiz o ideal, sevilesi, sayılası, itibar görülesi insan tipi var ya... Hah işte o insan yok!
Kimse öyle değil.
Hiçbirimiz değiliz.
Ama kendimize bakmadan insanlardan öyle olmasını bekliyoruz.
Bizden öyle olmamızı bekleyen insanlara taviz üstüne taviz veriyoruz.
***
Oysa iki tane kriter var: Saygı, adalet.
Senin gibi düşünmeyene saygı, senin gibi düşünmediği için haksızlığa uğrayana adalet.
Senin gibi yaşamayana saygı, senin gibi yaşamadığı için yargılanana adalet.
Düşünceye saygı. İnandığına sımsıkı sarılmak, senin inancın dışındakini yargılayana adalet diye direnmek.
Yani dik durmak. Seni olduğun gibi kabul ediyorum senden de bunu bekliyorum demek.
Kabul etmeyenle uğraşmamak.
Bu dünyanın klişelerine, yıllardır bize yüklenen zehirli kriterlere uymak zorunda değiliz artık.
Ben buyum. Sevmeyi severim. Her şeye gelirim, ihanete gelemem.
Benim sevgime, merhametime, emeğime, işimde gösterdiğim disipline, iyi niyetime ihanet etme.
Aile, iş, arkadaş, aşk meşk her ne ise...
Ben böyleyim.
Deme zamanı.
Başın göğe ermese de, 'herkes' artık seni sevmese de kalan sağlarla bak nasıl yol alıyorsun.
Sana dayatılan değil, kendi yolunda...
Yürü be canım kardeşim!